Euskaraz pikotari “Urka”, “Urkabe” edo “Urkamendi” ere deitzen zaio. Europa guztian zabalduak egon ziren, XIII. eta XIX. mende bitartean. Kondenatuei zigorra aplikatzeko erabiltzen ziren, eta baita lapur eta gaizkileak ordu batzuetan bertan lotu, eta jende aurrean zigortu eta lotsarazteko ere. Bitxia da Gipuzkoan kontserbatu diren bi pikota bakarrak elkarrengandik hain gertu egotea (Alegian dago bigarrena, Gabiriako zatian, 2 km eskasera). Biak antzina garrantzitsua izan zen bide baten alboan daude. Gaur egun dagoen tokitik metro batzuetara zegoen lehen, eta kamioi batek bota zuen 1985ean. Halere, hura ere ez zen izango bere jatorrizko lekua, orain dagoen ingurua urbanizatzerakoan lehenengo harmailaren zatiak aurkitu baitziren lurpean. Hareharrizkoa da monumentu osoa, oinarrian bi harmaila ditu, 190 eta 130 cm-ko diametrokoak, eta moldeaturiko pieza bat. Fustea lau piezak osatzen dute, 179 cm-ko altuera guztira, eta hauen gainean lau besoei eusteko zuloak dituen pieza. Inguruko zaharrenek ere ez dituzte falta diren besoak ezagutu. Azkenekoa, kono itxurako pieza bat da, eta gainean burdinazko gurutze bat izango zuen, zulo bat baitu erdi-erdian (Alegiako pikotak kontserbatzen du gurutzea). Gurutze hauek pikotak jatorrizko zeregina betetzeari utzi ziotenean ezarri ziren, eta agian hauxe izan zen pikotak Cadiz-eko Gorteek botatzeko eman zuten agindutik salbatu zituena. Agindu hau 1811koa da, eta botere feudalaren arrastoak ezabatzeko eman zen.